'Once in a lifetime' experiences
Door: Carmen
Blijf op de hoogte en volg Carmen
26 September 2015 | Peru, Puno
Eenmaal in de mijn zag je hoe zwaar het werk wat ze doen eigenlijk is. Deze mensen leven ook aanzienlijk korter. De mijnwerkers kwamen steeds een praatje maken. Totdat ze hun cadeautje kregen natuurlijk.. De mensen geloven heilig in pacha mama, moeder aarde. Overal in de mijn zijn ontzettend lelijke standbeelden te vinden die voor pacha mama door moeten gaan en van sigaretten tot drank aan toe worden daar geofferd. Een bijzondere ervaring, maar ik was erg blij toen ik na anderhalf uur weer buiten stond..
's Avonds was het noodweer dus we hebben in het hotel de Spaanse versie van The Lion King gekeken;)
Op weg naar Sucre, een heel leuk plaatsje in Bolivia. Ze hebben daar een hele grote markt waar de varkenskoppen tussen de kledingkraampjes en toiletspullen staan. Buiten verkopen mensen zilver. Omdat het zondag verkiezingsdag was en alle Bolivianen verplicht naar de stembus moesten, waren bijna alle winkels gesloten. Geen auto te bekennen op straat. Omdat het zo'n lekker weer was, ben ik met wat meiden naar een parkje vlakbij geweest, waar we de hele middag goed konden vertoeven.
Maandagochtend werd ik opgehaald om Rock Climbing te gaan doen. Echt ontzettend moeilijk maar heel gaaf. Er waren volgens mijn guide 4 routes van makkelijk naar moeilijk, maar anderhalf uur later, benen en armen vol schrammen en 6 routes naar 20 meter hoogte achter de rug was ik toch wel een beetje trots op mezelf:)
'S middags weer lekker in het park genoten van de zon. Omdat het verkeer nogal een chaos is, zijn er scholieren ingezet om in zebrapakken op de zebrapaden te gaan staan en op de auto's te gaan liggen zodat voetgangers door kunnen lopen. Een heel grappig gezicht!
's Avonds zijn we met de nachtbus naar La Paz gereden. Toen we aan kwamen heb ik een stadswandeling gemaakt. In La Paz is een witches market. Hier verkopen ze de gekste dingen; van middeltjes voor allerlei gekke kwaaltjes tot lama foetussen.. Mensen gebruiken deze om te offeren. Te bizar en te belachelijk om te zien!
Woensdag heb ik een mountainbike tour gedaan over de Death Road. De naam zegt het al.. Een weg waar per jaar meer dan 300 doden vielen tot een paar jaar geleden. Nadat we onze kleding, beschermers en helm kregen en na de korte mountainbike instructie, gingen we op weg. We reden over een asfaltweg en ik dacht eigenlijk dat dat al het begin van de Death Road was, aangezien er erg veel kruizen langs de weg stonden. Maar dit bleek dus het oefenstukje te zijn. We werden met een busje naar 5000m hoogte gebracht, waar de Death Road echt begon; 33km gravel en rots.. Wegen van nog geen 3 meter breed waar een paar jaar geleden vrachtwagens elkaar passeerden. Nu rijden er nog maar enkele auto's, voornamelijk tourbusjes. Het heeft de hele dag ontzettend geregend dus het was nog behoorlijk glad. 33 km verder stopt de weg op 1200m hoogte. Doorweekt! Bij een hotel vlakbij konden we douchen en lunchen. Er was ons verteld dat we daar lekker konden zwemmen. We hadden daar op dat moment alleen geen zwembad voor nodig. Toen begon een helse terugreis. We reden met twee busjes van 8 personen. De terugreis zou 3 uur duren, naar een hoogte van 3800m. Deze rit duurde alleen meer dan 4 uur. Om de 10 minuten moest ons busje stoppen omdat iemand moest overgeven. Op een gegeven moment stonden we met z'n 5'en buiten. Het hielp ook niet echt mee dat de chauffeur als een malle reed. Wat het is geweest weet niemand, maar iedereen was erg blij toen het hotel in zicht kwam.
Next stop: Puno, Peru. Het laatste land van m'n reis. Vanuit Puno zijn we gisteren naar Lake Titikaka gereden. Met de boot bezochten we een floating island, een klein eilandje van riet dat de mensen zelf hebben gemaakt. Hierop staan huisjes van riet waarin ze leven en ze hebben een rieten boot, waarin we een klein stukje mochten varen. Aan het eind van de middag kwamen we aan bij een schiereiland, waar de families waarbij we zouden slapen al stonden te wachten. Ik sliep met Elise, mijn Nieuw- Zeelandse kamergenootje in de homestay van Frank en Belinda, met hun kinderen Nicole en André. Het avondeten stond al voor ons klaar. Rond een uurtje of 7 werden we weg gebonjourd naar ons slaapgedeelte, wat overigens prima was en mooi opgemaakt met bloemen in hartvorm. Vroeg naar bed dus.. Vanmorgen hebben we geholpen met brood bakken en met de schapen, koeien, ezel en biggen naar de wei te brengen. Hierna kwam iedereen samen in de plaatselijke school om tegen elkaar te voetballen en we kregen traditionele kleding aan waarin we moesten dansen. Toen weer terug naar de homestay, waar ik nog even ging voetballen met de driejarige André, terwijl onze lunch werd klaargemaakt. Daarna tijd om afscheid te nemen en met de boot terug naar Puno. Wat een vriendelijke mensen en wat een gastvrijheid. Bijzonder dat we even deel mochten nemen aan hun dagelijkse leven.
Morgen Cusco, over een paar dagen Inca Trail!
Xx
-
27 September 2015 - 11:20
Miranda:
Wat gaaf zeg Car! Super dat je dat allemaal gedaan hebt! Veel plezier nog! Dikke kus Miranda -
27 September 2015 - 12:20
Leonie:
Jemig Car, je bent echt stoer, vooral zo'n benauwde mijn! Dat zou ik niet durven.
Neem uit Peru ze zon voor ons mee, daar snakken we hier ook alweer naar.
Veel plezier, geniet en ontspan, xxx -
27 September 2015 - 13:29
Anneke Van Verseveld:
Stoer,veel plezier in Peru!
Hopelijk mooi weer. -
03 Oktober 2015 - 11:22
Mady:
Ik krijg geen bericht als er een nieuw verhaal geplaatst wordt :( lees t dus nu pas! maar wow wat ben je een stoere chick! Ik verheug me erop om weer in real life bij te kletsen! Enjoy schat! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley